Miłość, rzeczownik, rodzaj żeński, odmienny.

"Miłość – uczucie, typ relacji międzyludzkich, zachowań, postaw."

Co to jest miłość? 
Ilu ludzi, tyle definicji miłości.
Miłość może zabić!
Może też uszczęśliwić. 
Może odebrać resztki nadziei lub dać nową oby tylko ta nowa nie okazała się złudną nadzieją zdesperowanego człowieka. 
Miłość jest ślepa, ogłupia i obdziera nas z resztek godności.
Pożąda.
Czasami ratuje od zguby.
Miłość romantyczna, bajkowa, zalana łzami rozpaczy i szczęścia.
Do osoby, Boga, Ojczyzny.
Miłość rodzicielska. 
Czysta i zbrukana.
Miłuj bliźniego jak siebie samego? 
A co gdy ktoś nienawidzi samego siebie?
Miłość to seks, pożądanie, dzika namiętność, delikatność i brutalność, co kto lubi.
Miłość to reakcja chemiczna, stan w którym hormony przejmują władzę nad naszym ciałem i rozumiem. 
Miłość niewinna.
Dojrzała.
Walka dobra ze złem.

Po co komu miłość?
Do czego jest ona potrzebna?
Czy bez słowa MIŁOŚĆ człowiek inaczej by funkcjonował?

Gdy chcesz być z kimś czy to właśnie miłość jest najważniejsza?
A co z dobrocią, szczerością, wiernością, zrozumieniem, opiekuńczością?

"Bije mnie, poniewiera ale jestem z nim, bo go kocham"

"Zdradził mnie ale on tego nie chciał, to przecież facet, musi czasem odreagować. Ale my się kochamy"

"Dziecko to z miłości, musisz nauczyć się rozumu. Dostałeś lanie, bo cię kocham i chcę cię wychować na ludzi"

Czy to nie jest tak, że słowo miłość - kocham, zastępuje inne słowa, które w swoim znaczeniu mają wszystkie te cechy i wartości dające prawdziwe szczęście.
A same w sobie są usprawiedliwieniem dla wszystkiego co złe, bolesne i niezrozumiałe, zarówno w naszym życiu jak i związku?

Czy to nie jest tak, że miłość najczęściej służy nam do szantażu?
"Jak mnie kochasz, to zrobisz to co ci każę!"
"Mieszkasz w tym kraju, więc masz obowiązek go kochać"
"Wierzysz? Więc miłuj, inaczej złamiesz najważniejsze przykazanie"

Czy miłość jest potrzebna do szczęścia?
Zapytam inaczej, czego Wy potrzebujecie do szczęścia?
Konkretnie, czego?
Miłość na pewno nie jest konkretem!!!

Czy rozumiesz, nieuczesane myśli Niezgodnej?
Zgadzasz się z nimi?
A może jednak, to ja jestem w błędzie?

...ja wiem, czy taki pamiętny...

Miną kolejny rok.
Nowy przyniesie mi zmianę liczby przy moim już i tak zaawansowanym wieku.
Tak, tak w końcu dowiem się jak to jest być "ryczącą czterdziestką".

A jaki był ten 2016 rok?
Na pewno męczący!
Po raz trzeci cieszyłam się z:

- pierwszego "mama",
- pierwszych kroczków,
- pierwszych wypowiadanych słów,
- pierwszego uśmiechu i
- pierwszego nieporadnego "kocham".

W między czasie:

- wypiłam hektolitry, przeważnie zimnej kawy,
- nie przespałam ani jednej całej nocy,
- zmieniłam kilka tysięcy pampersów,
- przeczytałam jedną i tę samą książkę z tysiąc razy,
- pokolorowałam z setkę kolorowanek,
- codziennie budowałam z klocków, lepiłam z ciastoliny itd.,
- nosiłam, tuliłam, całowałam aż plecy i nogi odmawiały posłuszeństwa.

Do tego ogarniałam burzliwe życie a w tym i pierwsze poważne miłości dwóch nastolatków, którzy każdego dnia chcą mi udowodnić, że są już całkowicie dorośli ale...
- mamo dasz jeść,
- mamo gdzie są moje spodnie,
- mamo głowa mnie boli, mogę nie iść do szkoły,
- mamo, kocham cię...

Poza tym to standardzik "nie robiłam absolutnie nic", podobnie jak każda matka, która siedzi w domu i wychowuje dzieci!!!

Z tego nic nie robienia, uderzyło mi całkowicie do głowy i w tym nadchodzącym nowym 2017 roku, mam plan zaszaleć i w końcu przestać być leniem patentowym. Dlatego też matka niezgodna od kilku dni szuka pracy!!!
Plan jest taki aby jeszcze w styczniu udać się na zasłużony, codzienny, ośmiogodzinny odpoczynek ;)

Co będzie dalej, czas pokaże, planów jest wiele, zobaczymy czy uda się je wszystkie zrealizować.
W każdym bądź razie w nowy rok wchodzę z głową pełną pomysłów i wiary w lepsze jutro!!!

A na zbliżającą się noc, przygotowałam sobie cieplutki koc, nowe baterie do pilota i całe litry herbaty z cytryną i miodem!!!

Ale Wam moi kochani życzę:

Bawcie się do białego rana, 
wypijcie morze szampana, 
o troskach nie pamiętajcie. 
Nowy Rok w cudownej atmosferze powitajcie!!!

DO SIEGO ROKU!!!

                                                                    Monika

Choć w cuda wcale nie wierzę:
Pralki co sama pierze
Od razu też wyprasuje
A przy tym ubrań nie snuje.

Kuchenki co gotuje sama
Lepiej niż faceta mama
Robota co zmywa i sprząta
I co przy dzieciach się krząta.

Kawy która zawsze jest gorąca
Uśmiechu jasnego jak dwa słońca
Portfela z którego nigdy nie ubywa
I mopa który sam podłogi zmywa.

Nocy przespanej choć w połowie
Mniej obowiązków na głowie
W pracy szefa miłego
Albo romansu gorącego

Dużo luzu i dystansu
Wymarzonego awansu
Seksu, miłości, radości
A w Sylwestra fajnych gości.

Samotnych wizyt w toalecie
I czego tam sobie jeszcze chcecie
Zanim cyfrę rok pozmienia
Takie właśnie mam dla Was życzenia.

A gdyby i tego Wam było mało
To dopisujcie co chcecie śmiało
Bo to jedyna taka noc
Co ma podobno niezwykłą moc.

                                     Monika

Już za moment, za kilka dni rozpocznie się nowy rok a razem z nim, nowe możliwości, plany, marzenia.

Niektórzy nazywają je marzeniami inni postanowieniami, a jeszcze inni wyzwaniami. Zwał jak zwał, faktem jest jednak to, że są to rzeczy, wydarzenia które mają dopiero nadejść.

Pamiętacie jeszcze jak łatwo było nam planować i marzyć gdy byliśmy dziećmi?
Ja pamiętam!
Każdy dzień był wyzwaniem, nowym odkryciem i w każdy taki dzień wchodziliśmy pełni wiary i pozytywnego nastawienia. 

Niestety dorośliśmy i wielu z nas zapomniało o tym jak łatwo jest marzyć i wierzyć w tych marzeń spełnienie!

Zauważyłam też niestety, że w ostatnich latach, nastała bardzo dziwna moda aby nic sobie nie postanawiać, bo nie warto, bo po co, bo przecież i tak większość z nas ma problem z dotrzymaniem swoich obietnic, marzeń, planów czy jak to sobie jeszcze nazwiemy.

Zawsze żyłam w przekonaniu, że to my jesteśmy kowalami własnego losu.

Moja mama często powtarzała: "pamiętaj córeczko, jak sobie pościelisz tak się wyśpisz" i wiecie co, miała rację.
Nie ważne jest to, co sobie postanowimy ale to, czy wierzymy w osiągnięcie sukcesu.

Jeżeli z góry założymy, że i tak nic nam się nie uda, to tak zapewne będzie.
Pozytywne myślenie i wiara w siebie, to cechy które coraz częściej zanikają a na ich miejsce wkracza stwierdzenie "co ma być to będzie ".

No tak,  będzie jutro, będzie za miesiąc,  za rok a nawet i za 10 lat.

I co?

Co roku mamy mówić, "a tam ja nie mam postanowień bo i tak ich nie dotrzymuję, nie mam planów bo i tak nic z nich nie wychodzi, nie mam marzeń bo one się nigdy nie spełniają"?

Nie!
Tak nie wolno!
W ten sposób nikt, nigdy do niczego nie dojdzie, takie myślenie skazuje nas na powolną, monotonną wegetację.

Trzeba walczyć, kochać, śnić, marzyć na jawie i mieć mnóstwo (czasem nawet absurdalnych postanowień) właśnie to, że mamy uczucia, emocje, plany i postanowienia kreuje nas na ludzi jakimi będziemy w przyszłości.

Dlatego ja, na przekór modzie, mierzę siły na zamiary, i mam noworoczne postanowienia, mnóstwo noworocznych postanowień.

Między innymi:

* chcę wrócić do pracy!                                                        
* chcę wyjechać na wakacje, bo dawno na nich nie byłam!

* chcę podszkolić się w angielskim i włoskim!

* chcę napisać tomik wierszy dla moich dzieci!

*chcę rozpocząć studia!

* chcę być szczęśliwą, kochaną i spełnioną kobietą!!!

Zdaje sobie sprawę,  że nie wszystkie z moich postanowień uda mi się zrealizować tak od razu ale przecież za rok też będzie nowy rok i następny, następny. 
I do póki starczy mi sił będę walczyła o swoje plany, marzenia i postanowienia dla siebie i  dla  mojej rodziny.

A Wy, kochani?
Mierzycie siły na zamiary, czy też może zamiary według sił?

                                             Monika