Home Archive for lutego 2016

KOLORY MIŁOŚCI

Miłość w kolorze czerwieni
policzki pannom rumieni
Serca bicie przyspiesza
bo jest to miłość pierwsza

Zaś miłość w różowym kolorze
zabiera na spacer, nad morze
Wieczorem przed kominkiem siada
i baśnie cudowne opowiada

A miłość rubinowa
rozumie wszystko bez słowa
Przytuli i pocałuje
i już nic nie obiecuje
Bo ona jest ta, prawdziwa
co swoje już w życiu przeżyła
Bo ona już zrozumiała
że wreszcie pokochała
I że mimo przeciwności
nie ma ponad nią większej miłości.

Z miłości do lata i...jabłek!!!

Jeżeli moje wiersze i zdjęcia przypadły Wam do gustu, bardzo proszę o głosik w wyzwaniu urodzinowym u Maksa http://kochamswojswiat.blogspot.com/2016/02/wyniki-4-czesci-wyzwania-urodzinowego-i.html?m=0 (ankieta na pasku bocznym) w którym biorę udział. Z góry, wszystkim którzy oddadzą na mnie głosik, bardzo dziękuję : *

Monika

Kolejny prezent dotarł!

Witam wszystkich w ten słoneczny i mroźny, sobotni poranek.
Biegną do Was aby podzielić się kolejnym prezentem który właśnie wczoraj do mnie dotarł!!!

Jakiś czas temu http://ononaidzieciaki.blogspot.com/ organizowali konkurs w którym do wygrania były kosmetyki dla dzieci z problemami skórnymi w którym udało mi się wygrać i dzięki temu moja Madzia wczoraj dostała paczuszkę od firmy DEMSA sprawdź.

Ja i Magdalenka bardzo dziękujemy zarówno organizatorce On Ona i dzieciaki, jak i firmie Demsa :D

Po wypróbowaniu produktów z miłą chęcią podzielę się z Wami opinią o nich a to paczuszka i jej zawartość ;)

A ten uśmiech wędruje prosto do http://ononaidzieciaki.blogspot.com/

jeszcze raz DZIĘKUJEMY !!!

Monika i Madzia

W szale zakupów !

Już od dłuższego czasu przymierzaliśmy się aby wybrać się na większe zakupy.

Nie jest to u nas takie proste gdyż na takie wypady musimy zabierać naszą ośmiomiesięczną córkę, która bez maminego cycusia dłużej niż dwie godziny nie wytrzyma.
Przygotowaliśmy więc wszystko a szczególnie tatę ;) który przez całą drogę zajmuje się mama z racji tego, że to ja jestem kierowcą i wyruszyliśmy na łowy ;)

Droga do...
Mała zrobiła bunt, leżeć źle, siedzieć źle, jeść nie, pić nie...Ona chce stać! Tata wydobywając ostatnie pokłady cierpliwości stwierdził: "zatrzymaj się kochanie kupimy jej jakiś drobiazg, to się zabawi!"
Wstąpiliśmy więc do księgarni, wiecie jak wygląda "głupawka"?
Jak nie, to wpuśćcie ojca z córką do sklepu z zabawkami!
Miał być drobiazg a skończyło się na:
puzzlach piankowych,
książeczce edukacyjnej,
kostce właściwie to nie wiem do czego.
bączku,
klownie,
misiu i
naklejkach o.0
a córka i tak dała tatusiowi w kość, bo oprócz gryzienia pudełek tekturowych nic innego jej nie interesowało :D

Na miejscu...
Ufff, dotarliśmy do sklepu na początek RTV i AGD.
Tutaj P. czuł się jak ryba w wodzie! Krążył między półkami jak młody Syren a ja powoli zamieniałam się w wieloryba z dodatkowym balastem na rękach (zakupy bez wózka to bardzo głupi pomysł!).

Przed wyjazdem ustaliliśmy co kupujemy, miał to być telewizor góra 32 cale, blender, mikrofalówka i słuchawki do komputera.
P. z Syrena przeistoczył się w Posejdona i gdy ja wyszłam nakarmić małą on szybciutko wybrał, zapłacił i oznajmił: "widzisz kochanie tak się robi zakupy, szybko i konkretnie!", dziwne tylko było to, że gdy ja byłam w sklepie to mu się nie spieszyło :p

Dumny z siebie zaczął pokazywać co też udało mu się kupić i tak :
z 32 cali zrobiły się LG 43 cale,
z blendera zrobił się robot kuchenny MPM,
na szczęście mikrofalówki i słuchawek nie wymienił na nie wiadomo co, ale za to dumny stwierdził, że pomyślał też o mnie i kupił maszynkę do strzyżenia!!! A gdy go zapytałam, co ja z nią mam robić i po co mi ona z rozbrajającym uśmiechem dodał: "no jak to, nie będziesz musiała jeździć ze mną i z chłopakami do fryzjera! Będziesz mogła obcinać nas w domu, super prawda!"

Taaaak, jak bym miała mało do roboty, nie ma co, to może niech mi jeszcze stetoskop kupi, to i do lekarza nie będę musiała z nimi jeździć!!!!! Wrrrrrr.....

Następny sklep to Biedronka, potem Rossmann, Cerrefour i jeszcze Centrum, apteka i stacja benzynowa, po pięciu godzinach stwierdziliśmy, że mamy wszystko i że, wracamy do domu.

Droga powrotna...
Bagażnik pełen, TV się oczywiście nie zmieścił, więc P. upchną go w środku samochodu, zabawki zasłoniły tylną szybę, Magda i tatuś siedzą jak szprotki w puszce, na siedzeniu obok mnie zakupy spożywcze i pampersy, które skutecznie utrudniają mi zmianę biegów...a na dodatek zaczęło padać :(

Wściekła i zmęczona włączam ulubioną stację radiową i ruszam w drogę powrotną. Nawet nie wiem kiedy docieram na miejsce. Zatrzymuję samochód na podwórku i pytam co tak cicho tam z tyłu? Nie dostając odpowiedzi odwracam a tam widok rozbrajający, widok dzięki któremu całe złości przechodzą w mgnieniu oka, mała śpi w foteliku a tata śpi opierając głowę na nogach córci, bezcenne!

Obudzili się po pół godzinie ;) ja zdążyłam ochłonąć i wypić gorącą kawę a to nie udaje mi się zbyt często!

Mistrzyni drugiego planu ;)

Koniec, końców zakupy uważam za udane, telewizor fajny, robot kapitalny szczerze polecam a maszynka do strzyżenia poszła w ruch tego samego dnia.

Magda szczególnie polubiła puzzle i bączka a ja...

no cóż...

Ja mam coś na pokrzepienie serca i duszy!!!

Taki oto prezent dostałam wczoraj!!!

Cudowny tomik, cudownych wierszy, które są prawdziwą muzyką dla mojej duszy!!! Basiu http://szeptyserca.blogspot.com/ jeszcze raz bardzo dziękuję :D

Ps.
Nigdy więcej zakupów bez wózka!

Pozdrawiam Was kochani i życzę udanych szaleństw zakupowych!

Monika

Wspomnień czar...

Tylu z nas kocha na odległość.
Jest to miłość trudna, wystawiona na wiele pokus.
Lecz gdy jest prawdziwa warto w nią zainwestować i serce, i rozum, bo w końcu nadchodzi taki dzień w którym zostajemy ze sobą, nie ma kolejnej rozłąki, jesteśmy razem już na zawsze.
A ja jestem tego przykładem że nawet związek na odległość może przerodzić się w coś realnego i cudownego.

Wiersz ten powstał jeszcze gdy cierpiałam ciągłe rozłąki!

ROZŁĄKA

To była chwila, urocze mgnienie
coś co nazajutrz
skończyło się.

I pozostało tylko pragnienie
które być może
wypełni się.

Więc teraz trwajmy, tamtym wspomnieniem
i już nie rańmy
na wzajem się.

Lecz bądźmy nadal, dla siebie tchnieniem
a myślom dajmy
połączyć się.

Monika

Jutro Twoje urodziny... a ja nadal nie mam prezentu o.0 Czyli o tym co, dla kogo i po co - świat oszalał!!!!

Przyznaję, że post ten powstał pod wpływem chwilowej irytacji.

Ja wszystko rozumiem, że moda, że XXI w. , że chcemy zaskoczyć, być oryginalni, dać coś wyjątkowego...albo drogiego, by inni widzieli, że mamy gest!

Ale na miłość boską, kupując prezent dla rocznego lub młodszego dziecka, kierujmy się sercem a nie swoim ego!!!

Już wyjaśniam skąd moja irytacja.
Jak już pewno wiecie, jestem młodą mamą w podeszłym wieku ;D
Teraz taka moda aby mamy się wspierały, doradzały i wymieniały doświadczeniami również w sieci.

To i ja czytam aby nie zostać w tyle za innymi mamuśkami ;)

No i pojawia się temat: Jaki prezent dla roczniaka, co na gwiazdkę a co na mikołajki?

Burza mózgów, myślę i ja...może zabłysnę, doradzę komuś i dzięki temu jakiś brzdąc będzie prze-szczęśliwy w dniu swojego święta a ja będę miała w tym swój mały wirtualny udział!!!

Myśli kłębią się w głowie:

wózek i lala
samochód
książeczki edukacyjne
koń na biegunach
rowerek
autko na pedała lub akumulator
domek dla lalek
domek dla małej księżniczki
namiot indiański
piaskownica
klocki
trampolina
basen
zamek dmuchany
łóżko w dowolnym kształcie
strój małej księżniczki lub rycerza

tyle pomysłów...już mam wpisywać...ale zerkam jeszcze na inne komentarze a tam:

pojemniczki posrebrzane na ząbki i włoski
srebrna grawerowana zastawa
srebrny smoczek
portret
sesja zdjęciowa
odcisk stopy i ręki

Chyba jestem za stara, zacofana i w ogóle ciemnogród ze mnie!!!
Ale gdzie te czasy, gdy dziecku kupowało się prezent od serca i dla niego?
Nie ogarniam tych nowatorskich pomysłów, to są raczej prezenty, pamiątki dla rodziców wiem, że teraz może iść kontra "ale jak dorośnie to będzie pamiątka", no tak ale za moich czasów prezent miał sprawić radość dziecku w tym tak dla niego szczególnym dniu a nie za 15 czy 20 lat!!!
Srebrne sztućce omg o.0 chyba jestem zbyt zacofana aby to zrozumieć:(

Nie wiem czemu mają służyć tego typu prezenty, na myśl przychodzi mi tylko przerośnięta ambicja i chęć zabłyśnięcia niektórych osób, bycia lepszym na siłę.

Rozumiem na chrzest łańcuszek, bransoletkę, zdjęcia bo dzieciątko za małe na zabawki (moja nawet wino dostała z przykazem aby wręczyć je jej w dniu 18 urodzin) ale na roczek dziecko już dużo rozumie i na pewno ucieszy się bardziej z ręcznie uszytej maskotki niż ze złotego nocnika lub grawerowanych sztućców!

Takie moje zdanie i go nie zmienię nawet jak będą mówić, że jestem zacofana, a co Wy o tym myślicie, czy ja na prawdę urwałam się z kosmosu?

Monika

Słodki zawrót głowy !!!

Witam Was kochani!

Zaczynam i ja swoją przygodę z testowaniem na blogu.
Będzie tutaj wszystkiego po troszku, każdy znajdzie coś dla siebie a ja ze swojej strony obiecuję Wam rzetelne i obiektywne opinie.

A więc zaczynamy,

TESTY I PRO-TESTY!!!

Dzięki Ofeminin.pl KLIK miałam niewątpliwą przyjemność przetestować czekoladki:

MIESZKO CHERRISSIMO EXCLUSIVE

Producent twierdzi: Czekoladki nadziewane. Wiśnie w alkoholach.

Składniki:

czekolada (55%) - [cukier, miazga kakaowa, tłuszcze roślinne (palmowy, masłosz, ziarno owocu mango, sal) w zmiennych proporcjach, tłuszcz kakaowy, tłuszcz mleczny, emulgatory: lecytyny (z soi) i E 476, stabilizator: E 492; aromat], cukier, wiśnia w alkoholu (12,5%) - (wiśnia, woda, alkohol etylowy), syrop glukozowy, alkohol etylowy (1,2%), amaretto (0,3%), białe wino (0,3%), rum (0,2%), stabilizator: inwertaza, substancja zagęszczająca: agar, aromaty, Czekolada - masa kakaowa minimum 43%, Czekolada oprócz tłuszczu kakaowego zawiera tłuszcze roślinne

Wartości odżywcze:

Wartości odżywcze (%)	100 g
energia	1835 kJ/
energia	439 kcal
tłuszcz w tym	22 g
kwasy tłuszczowe nasycone	14 g
węglowodany w tym	59 g
cukry	53 g
białko	4,3 g
sól	0,01 g

Cena: ok. 22 zł

Ja twierdzę: Bombonierka na pierwszy rzut oka wygląda bardzo skromnie, ładnie ale skromnie. Jednak zaraz po zerwaniu folii spotyka nas miłe zaskoczenie w szufladkowej formie jej otwarcia.

Każdy smak ma swoją szufladkę i swój kolor, mi osobiście bardzo spodobał się ten pomysł.
Producent daje nam do wyboru trzy smaki:

wiśnie w rumie - wyraziste
wiśnie w białym winie - delikatne
wiśnie w amaretto - migdałowe

Szczerze przyznaję, że nie potrafię wybrać mojego ulubionego smaku, wszystkie bowiem są pyszne!
Alkohol jest dobrze wyczuwalny a gorzka czekolada rozpływa się w ustach myślę, że najlepszym opisem smaku czekoladek będą słowa piosenki:

"Jestem Twoją czekoladką chili
z zewnątrz słodycz, żar po chwili"

A Wy lubicie takie słodycze?
A może już znacie tę bombonierkę, napiszcie czy Wam smakowała i co o niej sądzicie.

Monika

Marzenia!!!

Dzień budzi się kroplami rosy

wiatr strąca je z płatków róż,

wonne lilie rozchylają swe białe pąki,

lekkie obłoki pędzą po niebie

budząc uśpioną wyobraźnię,

słońce przeciąga się leniwie...

A gdyby zebrać te krople rosy

powstał by strumień szumiący.

A gdyby schwytać zapach lilii

świat cały stałby się pachnący.

A gdyby obłoki i pąki

zebrać w kobierzec ułożyć.

I niebem przechadzać się odważnie

policzek na nim położyć.

I gdyby wiatr na chwilę zatrzymać

i marzyć po prostu marzyć...

Na słońce tylko trzeba uważać

choć piękne potrafi oparzyć.

Monika

Dzieci zbyt szybko dorastają...

No tak, dzień za dniem ucieka a ja nawet nie wiem kiedy, przeleciało osiem miesięcy od dnia gdy po raz trzeci zostałam mamą.

Tak, tak 16 czerwca 2015 roku urodziłam córeczkę, która właśnie dzisiaj skończyła osiem miesięcy a mnie wzięło na sentymenty.

Cieszę się każdym dniem, każdą sekundą z córką, cieszę się póki mogę, póki mała mi na to pozwala, bo dzieci rosną, bardzo szybko rosną i jeszcze szybciej chcą być dorosłe a wtedy nie potrzebują już tak bardzo naszej uwagi i nie rozumieją, że mama zawsze widzi w nich tą bezbronną istotkę, która przychodząc na świat uczyniła nas rodziców, najszczęśliwszymi ludźmi na świecie !!!

A czas pędzi nieubłaganie i dzieci rosną.

Moi synowie mają 16 i 15 lat a ja pamiętam dni w których przyszli na świat, jakby to było wczoraj!
Oni uważają, że są już dorośli, że dadzą sobie radę bez pomocy mamy, że ich nie rozumiem albo, że rozumiem za dużo. Mają swoje życie, swój świat, swoich znajomych a ja?

A ja kochani z opiekuńczej mamy, która przytulała, całowała, pocieszała, leczyła, kochała... stałam się ich najlepszą przyjaciółką!
Tak, tak, aby nie stracić kontaktu, nie przeoczyć czegoś ważnego ale też po to aby "nie narobić im obciachu i nie być zrzędliwą matką", ewoluowałam i dostosowałam się do sytuacji. Dzięki temu świetnie się dogadujemy a ja mam ich na oku i w razie czego mogę w porę zareagować.

Nie powinnam więc narzekać, że dorośli ( no prawie dorośli ) a jednak, żałuję że ten czas tak szybko ucieka, bo nie ma nic piękniejszego na świecie jak bycie mamą, jak czas spędzony na tuleniu swojego dziecka do serca, całowaniu, karmieniu, usypianiu itd., itp. a wszystko to mija tak szybko, zdecydowanie za szybko.

A może to ja jestem inna, może inne mamy chcą aby ich dzieci szybko dorosły i szybko się usamodzielniły?

Dla mnie, dzieciństwo moich dzieci mogło by trwać, przynajmniej raz dłużej - napisała matka z dzieckiem śpiącym na kolanach i ciumkającym cyca. A że trwa to już dwie godziny, to starą matkę wszystko boli!
Ale gdy patrzę na zadowoloną minę córci, cały ból mija ja lulam i karmię dalej a mała niech śpi, jeszcze co najmniej kolejne dwie godziny :D

Wracając do chłopców.
Jeszcze tak nie dawno byli moimi szkrabami a teraz to już nastolatkowie, którzy poprosili aby ich obecnych zdjęć tutaj nie publikować, ale zgodzili się abym z Wami powspominała:

FERIE U BABCI !!!

W KRAKOWIE!

Starszy!

Młodszy!

MOI TANCERZE !!!

Monika
Kocham nad życie!!!

List do P.

Gdyby nie te oczy niebieskie,
co głębie morskie zawarły w sobie.
Gdyby nie spojrzały na mnie
pod błękitem nieba
i opętały zmysły, zawładnęły umysłem.
Kim była bym teraz, gdybym Cię nie spotkała?
Muszelką wyrzuconą nad brzeg morza.
Ptakiem który zbłądził nad oceanem uczuć.
Szafirem nieoszlifowanym, zapomnianym i niedocenionym.
Swoim spojrzeniem mnie odnalazłeś, nadałeś barwę życiu mojemu.
To dzięki Tobie potrafię marzyć i wierzyć w siebie!
Dziękuję Ci za to, mój niebieskooki przyjacielu!

Monika

Wspaniałych WALENTYNEK kochani!!!
Ten wiersz dedykuję mojej drugiej połowie.

A Maksowi bardzo dziękuję za docenienie go w swoim wyzwaniu urodzinowym.

...Walentynkowo !!!

SEKRET ŚPIĄCEGO DRZEWA...

Zobaczyłam Go pod drzewem
które spało,

https://pixabay.com/static/uploads/photo/2015/03/15/21/39/tree-675073_960_720.jpg

Konarami zakrywało Jego twarz.

Pomyślałam, to co widzę to
za mało,
Co ukryte w swoim sercu jeszcze masz?

Zapragnęłam poznać Go,
podeszłam śmiało,
On uśmiechnął się i spojrzał w moją twarz.

Zakochałam się pod drzewem
które spało,
Konarami otulając sekret nasz.

Monika

Posypmy głowę popiołem...

https://pixabay.com/static/uploads/photo/2014/09/08/12/44/human-439149__180.jpg

.....troszkę refleksyjnie

Ja wiem, że każdy z nas ma wiele obowiązków, dom, praca, dzieci... często mówimy, że brakuje nam czasu.
Ale rzadko kiedy definiujemy, na co tego czasu, nam tak na prawdę brakuje.

Czy na to, aby spędzić w pracy jeszcze jedną godzinę i zakończyć tak ważny projekt, czy po to aby nastawić kolejną pralkę z praniem a rzeczy wcześniej wyprane i wysuszone w końcu poprasować.

A może po to, by w końcu wysprzątać dom po dzieciach, tu plama, tam plama, ściany popisane, podłogi poplamione...

Na co TY, poświęcił/poświęciła byś dodatkową godzinę czasu, którą dostał/dostała byś od losu?

A może zamiast tracić czas na ciągłej bieganinie, która tylko nakręca nas i nie pozwala dostrzec, co tak na prawdę tracimy, co nas omija bezpowrotnie, zatrzymamy się dzisiaj, posypiemy głowę popiołem i przyznamy się do tego, że zamiast to my być panami własnego czasu, staliśmy się jego niewolnikami!

Zatrzymajmy się na tą godzinkę!
Wróćmy do domu z pracy nie biorąc nadgodzin.
Zostawmy na chwilę ściereczki i mopy.
Pranie też nam nie ucieknie.

Sprawdźcie sami ile ta godzina może sprawić szczęścia innym i Wam. A może obiad z rodziną, kolacja z ukochaną osobą, spacer trzymając się za ręce lub zabawa z dziećmi w parku, bajka przeczytana przed snem, szczera rozmowa z kieliszkiem wina w dłoni, śniadanie lub kawa podana do łóżka, uścisk, pocałunek, telefon do rodziny...drobiazgi, drobiazgi, drobiazgi!!!!

Rzeczy na które zazwyczaj brakuje nam czasu a jednocześnie rzeczy, które pomijane i nie pielęgnowane, mijają bezpowrotnie a my tracimy coś bardzo ważnego, BLISKOŚĆ, SPONTANICZNOŚĆ, KREATYWNOŚĆ, RADOŚĆ Z PRZEBYWANIA RAZEM.
Z dnia na dzień pochłania nas rutyna, często zwana stabilizacją ale zastanówmy się, co jest w życiu ważniejsze.
Tak zwana stabilizacja, czy chwile często spontaniczne i szalone ale dające nam poczucie szczęścia i spełnienia.

Zastanówcie się jak to jest u Was, kto jest panem a kto służącym: WY czy CZAS?

A może to ostatni dzwonek aby coś w swoim życiu zmienić aby nie stracić tego co już nigdy nie wróci, bliskości, miłości czułości...czyli czasu spędzonego na budowaniu pozytywnych relacji z najważniejszymi dla nas ludźmi!!!

Monika

ŚPIESZMY SIĘ

ksiądz Jan Twardowski

jeden z najpiękniejszych wierszy jakie kiedykolwiek czytałam

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.
Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna

https://pixabay.com/static/uploads/photo/2014/10/04/21/56/clock-474128__180.jpg

zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwsza.

O psiakach, ptakach i kłusownikach!

Kiedy dwa lata temu przeprowadzaliśmy się z miasta na wieś, nie byłam zbytnio szczęśliwa nie ma co ukrywać, że podobało mi się wielkomiejskie życie.

Ale dzieci i P. bardzo chcieli mieszkać na wsi najpierw prosili, potem spiskowali. Bez mojej wiedzy znaleźli dom i pewnego popołudnia pod pretekstem wycieczki wyjechaliśmy na piknik, samochód nagle, zamiast na łące czy leśnej polance, zatrzymał się centralnie przed tym domem

a ja, muszę to przyznać zakochałam się...

Tyle zieleni, wokół piękne lasy i to podwórko, klamka zapadła, szybka decyzja, jeszcze szybsza przeprowadzka i tak od dwóch lat, mieszkam właśnie w tym domu, na wsi i jestem szczęśliwa.

Z biegiem czasu zapragnęliśmy mieć psa aby pilnował naszego gniazdka, postanowiliśmy przygarnąć jakiegoś małego szczeniaczka ze schroniska.

Pojechaliśmy więc wszyscy tzn. ja, P. i moi synowie znaleźć naszego pupila, bardzo miła pani wypuściła wszystkie pieski z kojców, te większe i te malutkie, psiaki biegały jak oszalałe, bawiły się i wcale nie zwracały na nas uwagi, tylko jeden nagle podbiegł do P. i położył swój łebek na jego butach i tym samym zaskarbił sobie jego serce i nasze oczywiście też. W ten właśnie sposób nasza rodzina powiększyła się (i to dosłownie) o nie szczeniaczka, nie małego pieska ale o charta, który wabi się Aster.

Ponieważ Aster był psem wcześniej bitym i krzywdzonym przez ludzi, musieliśmy zasłużyć sobie na jego zaufanie.
Trwało to około dwóch miesięcy zanim stał się szczęśliwym i pełnym życia psiakiem.

Wszystko układało się wspaniale, aż do zeszłego miesiąca, kiedy to nocą kłusownicy, polujący na bażanty, postrzelili Astra z wiatrówki,

UWAGA, NA PODWÓRKU !!!

Głupota ludzka nie zna granic.
Psiak miał kilkanaście śrutów w tylnej nodze, bardzo cierpiał ale nie poddał się, walczył i dzięki Bogu wylizał się z tego, i nadal jest naszym, kochanym, przyjacielem i obrońcą!

Szkoda tylko, że nie udało się złapać tych co go postrzelili, bo osobiście, wzięła bym tę ich wiatrówkę i strzeliła bym im prosto w ich głupie tyłki!!!

Oprócz Astra, mamy jeszcze dwie współlokatorki, które latem siadają sobie na balkonie i zaglądają nam do okien ;)

Koniec końców, pokochałam nasz nowy dom, wieś i widoki, dla których chce się człowiekowi żyć tym bardziej, że wiosna tuż, tuż i już nie długo będzie tak:

Prawda, że pięknie???

Monika

GRANICE WYOBRAŹNI...

Twój dotyk -
muśnięcie skrzydłem motyla...

Gorący pocałunek -
poranny promień słońca...

Wspólny spacer
wśród traw, kołyszących się jak ocean,
które niosły nasze rozmarzone spojrzenia.

splecione dłonie -
kropla rosy na naszych rozpalonych ciałach...

I żar i ogień...

...i cichy szept wyobraźni.

Monika

Subskrybuj: Posty ( Atom )