Home
Archive for
lipca 2016
Dlaczego warto mieć dzieci a może wcale nie warto?
- No to teraz będą robić dzieci jak króliki!
- A czemu?
- No bo na każde dają pięć stów i to co miesiąc!
- To mówisz, że teraz opłaca się mieć dzieci?
- No jasne!!!
Powiedział stary kawaler, bezdzietny i do tego na utrzymaniu rodziców, siedząc i popijając kolejne piwko na ławeczce pod sklepem.
I po mimo podobieństwa nie jest to scena z kolejnego odcinka Wilkowyje a sytuacja która miała miejsce w mojej miejscowości.
No to jak to w końcu jest z tymi dziećmi?
Opłaca się czy nie?
Warto czy wprost przeciwnie?!
Jako matka trójki dzieci i to z rozstrzelonym przedziałem wiekowym, bo synowie mają 15 i 16 lat a córka co dopiero skończyła roczek, mogę wydawać się mało obiektywna w tym temacie, jednak po usłyszeniu tych słów, postanowiłam temat zbadać, zgłębić i podsumować.
Po dogłębnej jego analizie wśród rodziny i znajomych oczom i uszom moim ukazały się takie wnioski:
WARTO czyli OPŁACA SIĘ bo:
- jest dzieć jest kasa becikowe, kosiniakowe, 500+ i tym podobne sprawy,
- jest utrzymana ciągłość rodu,
- jest duma rodziców, dziadków ewentualnie rodzeństwa,
- jest miłość w kolorach różu i błękitu,
- jest zachwyt nad każdą nową umiejętnością, uśmiechem i miną.
ale jest również:
- ciąża a w niej zgaga, wymioty, zatwardzenie i rozwolnienie, opuchnięte nogi i ręce, nieprzespane noce, wilczy apetyt, huśtawka nastrojów i strach o tę małą, bezbronną kruszynkę,
- poród który boli jak cholera,
- ciągły płacz, kolejne nie przespane noce, zmęczenie, zimna kawa, wszędzie bałagan, choroby i strach o tę małą bezbronną istotkę,
- mamo to, mamo tamto, pić , jeść, boli, a czemu nie mogę, maaaamoooo i tak przez jakieś 18 lat w porywach do 30,
NIE WARTO czyli NIE OPŁACA SIĘ bo:
- nigdy po ciąży nie będziesz wyglądała jak przed nią,
- dzieci to pochłaniacze czasu i pieniędzy,
- wrzeszczy to, bałagani, żadnego z nich pożytku nie ma,
- zabierają młodość i miłość,
- koszmar szkół, przedszkoli czy żłobków,
- wszędzie za Tobą łażą i zadają głupie pytania,
- kolejny kłopot i to na życzenie ( ewentualnie z przypadku)
A teraz tak na serio.
Dzieci to skarb, przecież każdy z nas jest dzieckiem.
Gdyby wszyscy podchodzili do rodzicielstwa na nie, no cóż, ludzkość już dawno, byłaby gatunkiem wymarłym. Natomiast gdybyśmy rzeczywiście, mnożyli się jak te króliki o których wspominał pan z pod sklepu, to ziemia była by dla nas zbyt mała.
Tak źle i tak nie dobrze.
Bo bycie rodzicem to umiejętność dochodzenia do kompromisów.
Coś za coś.
Umiejętność wybrania odpowiedniego czasu, miejsca i partnera.
Bo w rodzicielstwie ważne są wszystkie wyżej wymienione rzeczy, pieniądze a jakże, miłość, poświęcenie i wiara, wiara w siebie, drugiego człowieka i w lepsze jutro.
Nie zmienia to jednak faktu, że są tacy ludzie, którzy nigdy ale to prze nigdy nie powinni decydować się na dzieci oni się po prostu do tego nie nadają.
Dobrze gdy są tego świadomi, gorzej gdy chęć zaspokojenia swoich zachcianek popycha ich jednak do zrobienia dziecka. Dziecka które potem cierpi lub ginie w męczarniach.
Warto więc czy nie?
Warto, gdy jesteście na to gotowi.
Warto, ale z rozsądku a nie z przypadku.
Warto, bo to najcudowniejsze przeżycie pod słońcem.
Warto, bo nikt tak Cię nigdy nie pokocha jak Twoje dziecko i Ty nikogo tak nie pokochasz.
Warto, jeżeli nie jest to kaprys czy zachcianka.
A i jeszcze jedno do tego pana z ławeczki:
Gdy ja szesnaście lat temu decydowałam się na dzieci, nie było ani becikowego, ani kosiniakowego, ani tym bardziej 500+ teraz mam trójkę, więc ja się pytam, co ma piernik do wiatraka???
Nie sztuką jest cwaniakować, wyśmiewać się i chamsko kpić.
Sztuką jest dać nowe życie, nigdy go nie zawieźć i przykładem dla niego być!!!
Monika
Związek idealny...czyli rozmowa kontra czyny!!!
Właśnie dzisiaj w jednym z dużych serwisów internetowych przeczytałam taki artykuł...
"Nie ma szczęśliwego związku bez rozmowy. Komunikacja to droga do sukcesu. Ale nie wystarczy
pleść trzy po trzy (o zakupach, praniu, sprzątaniu...), by rozmowa odniosła pożądany skutek (czyt. zbliżyła was do siebie) musi być sensowna. Najlepiej, by w jej trakcie poruszyć 5 poniższych tematów.
5 tematów, na które codziennie powinnaś rozmawiać ze swoim partnerem. To klucz do udanego związku!
1. Co dobrego spotkało cię w ciągu dnia
Dzielenie ze sobą radości bardzo zbliża. Mówiąc o swoich sukcesach dajesz swojemu partnerowi możliwość, by poczuł się z ciebie dumny, szczęśliwy z powodu tego, co udało ci się osiągnąć. O ile nie jesteście toksycznym związkiem, twoja radość na pewno go uszczęśliwi.
2. Co złego się dziś wydarzyło
Związek polega także na dzieleniu się ze sobą swoimi porażkami i smutkami. Partner wiedząc, co cię spotkało będzie mógł cię pocieszyć, wysłuchać. I co nie mniej ważne, będzie znał przyczynę twojego gorszego samopoczucia.
3. Przyjaciele, rodzina
Mężczyźni nie plotkują (podobno), ale szczęśliwy związek to taki, który jest integralną częścią życia rodzinnego. Warto więc rozmawiać o tematach dotyczących najbliższych. W końcu jesteście rodziną.
4. Plany
4. Plany
Warto rozmawiać o planach wszelakiego rodzaju: co zrobicie w weekend, jak spędzicie następne wakacje, czy weźmiecie ślub, ile będziecie mieć dzieci. Rozmowy powinny krążyć wokół wspólnych działań, planów i celów. Przecież patrzycie razem w przyszłość, prawda?
5. Praca
Spędzamy bardzo dużo czasu w pracy. Nic więc dziwnego, że to ważny temat do dyskusji nie tylko o biurowych romansach, ale przede wszystkim problemach, sukcesach i nowych wyzwaniach.
No i z przykrością muszę stwierdzić, że...patrząc na te wytyczne, mój związek to...porażka, bo po mimo tego, że rozmawiamy ze sobą bardzo dużo, często i intensywnie, to cytowane przeze mnie tematy, bardzo często nam umykają !!!
☆Co dobrego a co złego czyli chwalimy i żalimy się i to codziennie 😲 ale jaki to ma sens? To tak jakbyśmy na siłę chcieli się dowartościować lub zdołować. Ja takie rozmowy zostawiam sobie dla psiapsiółek 😉
☆Przyjaciele, rodzina, tak ale od święta, szczerze to ja już wolę porozmawiać o pogodzie niż wałkować tematy naszych bliskich.
☆Praca to praca i dobrze gdy jest przyjemnością a związek nie powinien mieć na nią żadnego wpływu ani tym bardziej ona na niego!
☆I wreszcie plany! Ja tam wolę cieszyć się dniem dzisiejszym, bo gdy z planów nic nie wyjdzie, to szukania winnego nie będzie końca a wtedy wojna w związku murowana 😆
No to o czym my rozmawiamy?
I czy dla nas akurat rozmowa jest najlepszą formą komunikacji w związku?
1. O dzieciach, to temat rzeka i to bez dna!
2. O sporcie, bo to uwielbiamy!
3. O filmach które oglądamy wspólnie!
4. O jedzeniu które razem przyrządzamy i jemy!5. O tym co nas śmieszy i smuci!
6. O tym dlaczego jesteśmy razem!
7. O wszystkim i o niczym!!!
Rozmowa jest ważna ale wałkowanie codziennie tych samych tematów, to kompletna porażka. Rozmowa ma bawić, pocieszyć a czasem nawet czegoś nauczyć ale temat często powielany staje się po prostu nudny!
Szkoda czasu na gadanie!!!
W związku najważniejsze jest działanie!!!
To nie rozmowa powinna być wyznacznikiem szczęścia w związku ale czyny, dlatego ja pozwolę sobie na to, aby nie do końca zgodzić się ze zdaniem cytowanego serwisu, że niby bez rozmowy nie ma szczęśliwego związku i zamiast pięciu tematów do codziennych rozmów, podam dziesięć moich sposób na to aby związek był szczęśliwy!!!
1. Codziennie mówimy sobie że się kochamy!
2. Pomagamy sobie w obowiązkach domowych!
3. Mamy wspólne zainteresowania które dają nam radość!
4. Szanujemy swoją prywatność!
5. Pamiętamy o tym, że każdy ma prawo mieć zły dzień!
6. Spędzamy czas tylko we dwoje!
7. Przytulamy się całujemy i kochamy zawsze i wszędzie (no może z tym kochaniem to nie koniecznie wszędzie 😂)!
8. Mówimy do siebie kotku, myszko, kochanie czy jak tam jeszcze chcecie 😉 nie tylko w domu ale także przy obcych ludziach!
9. Szanujemy się wzajemnie!
10. Pamiętamy że mowa jest srebrem a milczenie złotem czyli pozwalamy sobie na chwilę bez siebie!!!
Tylko tyle albo aż tyle a wszystko sprowadza się do jednego:
Związek jest jak wilki dwa a w nim oblicza dobra i oblicza zła, walczą one ze sobą nieustannie, wygrywa ten którego karmię.
Moim zdaniem nie ma związków idealnych ...ale co to tak naprawdę znaczy - związek idealny?
A co Wy o tym wszystkim myślicie???
Monika
Aby walczyć, trzeba najpierw rozpoznać wroga!!!
Wszystko zaczęło się gdy miała 19 lat. Zachęcona akcją która była organizowana w jej szkole pod hasłem:
"NIE DAJ SIĘ WYPRZEDZIĆ RAKOWI - BADAJ SWOJE PIERSI - WYGRAJ WALKĘ O ŻYCIE!!!"
...i ona choć nieudolnie, ale stanowczo zaczęła samokontrolę piersi.
Badała się więc dokładnie raz, dwa, dziesięć razy a w jej oczach z każdą chwilą pojawiało się coraz to większe przerażenie, strach i natłok przeróżnych myśli...
Boże święty jest, guz, czuję go dokładnie...nie to nie może być prawda...rak...mam raka...
Zapłakana wybiegła z łazienki, znała tylko jeden azyl, miejsce gdzie zawsze otrzymywała pocieszenie i ulgę, ramiona swojej mamy. I tym razem wtuliła się w nie i wyszeptała przez łzy, że ma raka, guza w piersi...mamo co ja mam robić, proszę pomóż mi, powiedz że to nie prawda... Mama przytuliła ją mocno, ucałowała i wyszeptała, że wszystko będzie dobrze, że będziemy się badać a w razie czego leczyć i walczyć i wygramy...jej ramiona drżały a po policzku spłynęła łza, którą jednak szybko otarła aby córka nie zauważyła, że i ona jest przerażona tym co właśnie usłyszała ale córka widziała, tylko tym razem zacisnęła zęby i to ona zaczęła pocieszać mamę, tak masz rację mamo, będę walczyć nie dam się temu cholerstwu!!!
Dalej wszystko potoczyło się błyskawicznie. Prywatna wizyta w gabinecie ginekologicznym, badanie USG i słowa pani doktor ale tu nic nie ma...jak to, protestowała dziewczyna...niech pani dotknie, tu o tu no jest, guzek jak nic...nie panikuj dziewczyno na USG nic nie widać, to tyko nierozwinięte gruczoły mleczne, dojrzejesz, urodzisz dziecko, wszystko się unormuje i nie będzie śladu po tym niby guzku...powtarzała pani doktor. Z gabinetu dziewczyna wychodziła z mieszanymi uczuciami. Niby wszystko ok, niby pani doktor uspokoiła, rodzice szczęśliwi ale ona w jakiś dziwny niewyjaśniony sposób nie potrafiła się cieszyć i zapomnieć.
Życie jednak biegło na przód, młodość rządzi się swoimi prawami, nowa szkoła, pierwsza praca, skomplikowana miłość wszystko to sprawiło, że i ona zapomniała o tych złych chwilach.
Nie na długo jednak...
Dziewczyna urodziła dziecko. Miała wtedy 22 lata, chłopczyk był śliczny i chory niestety, z chorobą swojego ukochanego dziecka, młoda mama szybko się oswoiła i walczyła o zdrowie dla syna. Niestety nie mogła go karmić piersią, był nawał pokarmu, ból i ściąganie, cierpienie trwało miesiąc w końcu pokarm zaginą ale pozostał GUZ. Tak duży, że widoczny gołym okiem!!!
Kolejny szok...ale skąd...jak to możliwe...cholera, przecież to były gruczoły...rozpacz...co będzie z moim dzieckiem, czarne myśli i płacz, płacz matki tulącej w ramionach swoje największe szczęście!
I tym razem młoda mama udała się do ginekologa, tylko tym razem do swojego, tego co prowadził ciążę. On zbadał, właściwie to nie musiał badać, bo guz był widoczny gołym okiem, ten mądry lekarz powiedział wtedy bardzo ważne słowa...KOBIETO, GUZ JEST, ALE JA JESTEM GINEKOLOGIEM, USG PIERSI MA WYKONYWAĆ CHIRURG ONKOLOG, TO ON MA ODPOWIEDNIE KWALIFIKACJE I WIEDZĘ ABY POMÓC KOBIECIE W TAKIM PRZYPADKU JAK TWÓJ...
Guz jest, jest duży, potrzebny będzie onkolog... te słowa długo brzmiały w jej uszach wywołując mdłości i coraz to większy strach...ale nie było czasu na przemyślenia, trzeba było walczyć, walczyć dla syna, dla siebie, dla rodziny.
Ustalenie terminu wizyty, wizyta, usg i diagnoza guz najprawdopodobniej tłuszczak 2,5 cm na 2,6 cm ale na wyniki histopatologiczne musimy poczekać około dwóch tygodni.
Co się działo przez te dwa tygodnie, tego Wam nie napiszę, bo nawet ta dziewczyna nie pamięta tego okresu. Wiem tylko, że były łzy i nie przespane noce i łzy, i łzy...
Telefon ze szpitala, są wyniki, ustalamy termin zabiegu...co, jaki zabieg? O co chodzi? Ale jak...proszę przyjechać pan doktor wszystko wyjaśni.
Proszę pani, to tłuszczak, na szczęście nie jest złośliwy, musimy go jednak usunąć a swoją drogą, dlaczego tak późno pani przychodzi, przecież gdyby to był guz złośliwy, to z tą wielkością, mogło by być już dla pani za późno?
Ale przecież ja się badałam, ja mówiłam tamtej pani...dziewczyna drżącymi rękoma wyjmuje, tamto badanie sprzed trzech lat i pokazuje doktorowi...przecież ja go sobie sama wyczułam, ale tamta pani doktor stwierdziła, że to gruczoły...bełkota przez łzy, łzy strachu ale i szczęścia...bo tamta pani to ma dbać o wasze kobiece sprawy a guzy to ma onkolog oglądać z nieukrywanym poirytowaniem dodaje lekarz i zabiera się za przygotowanie dziewczyny do zabiegu...
Mija kilka lat, ta sama dziewczyna a raczej już kobieta rodzi drugiego syna, tym razem karmi go piersią, które regularnie kontroluje, wydaje się że wszystko wróciło do normy...nic bardziej mylnego, po dziewięciu latach spokoju pojawia się kolejny guz.
Teraz spokojniej, nauczona doświadczeniem udaje się do kliniki onkologicznej, badania potwierdzają, jest guz, jest i strach i płacz, że znowu to samo, że dlaczego ja...lekarze uspokajają, mówią, że taki jej urok, jak by to nie brzmiało, chwalą, że dba, że się bada...Kolejny zabieg, usunięty guz i tym razem okazuje się on niegroźnym włókniakiem. Ale to nie koniec, po kolejnych paru latach okazuje się, że znów są, tak, tak są, tym razem dwa, w obydwu piersiach,na razie nieoperacyjne, a ta dziewczyna teraz jest znowu młodą mamą, ma córeczkę i karmi piersią.
I wiecie co, i strasznie się boję co będzie jak przestanę karmić :(
Bardzo Was proszę moje kochane, badajcie swoje piersi, nie ważne czy macie 19,30, 50 czy 70 lat. Na walkę o własne życie nigdy nie jest ani za wcześnie ani za późno!!!
Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej o zdrowiu nas kobiet, o tym jak o nie zadbać odwiedźcie koniecznie http://kobieceporady.pl/, znajdziecie tam wiele interesujących artykułów i porad.
"NIE DAJ SIĘ WYPRZEDZIĆ RAKOWI - BADAJ SWOJE PIERSI - WYGRAJ WALKĘ O ŻYCIE!!!"
( ja na razie wygrywam a co będzie dalej to czas pokaże )
Monika
Na miłość boską dlaczego pytacie o to w internecie, czyli ważne pytania zadane w zupełnie nieodpowiednim miejscu!!!
...oczywiście moim skromnym zdaniem.
Zadawanie pytań to rzecz zupełnie naturalna, już od najmłodszych lat ludzie pytają, pytają dosłownie o wszystko. I dobrze, bo przecież wszyscy wiemy, że ten kto pyta nie błądzi. Problem zaczyna się jednak wtedy gdy pytania padają w miejscach zupełnie nieodpowiednich.
Tak na zdrowy rozsądek nikt nie będzie pytał o skład chemiczny proszku do prania w sklepie zoologicznym, o zdrowie i leczenie nie zapytamy w pasmanterii, o to jak położyć w kuchni wymarzoną dębową podłogę nie pójdziemy pytać do apteki, to po jaką cholerę pytania dotyczące dzieci ich zdrowia, żywienia czy wychowania zadajemy zupełnie anonimowym ludziom których poznaliśmy w w internecie, mało tego pytamy ich również o nasze zdrowie,dzieląc się przy tym najintymniejszymi sprawami z naszego życia???
O ile potrafię zrozumieć gdy rodzic pyta o jakiś przepis kulinarny dzięki któremu jego dziecko pozna nowe smaki, lub gdy pytanie dotyczy polecenia jakichś sprawdzonych zabawek czy akcesoriów dla malucha albo zabaw czy też miejsc które warto z dzieckiem odwiedzić, to niektóre zadane pytania wywołują u mnie gęsią skórkę...
1. Doradźcie proszę jakie imię dla synka/córeczki?
No jasny gwint, dorosłaś do tego by założyć rodzinę, spodziewasz się ukochanego dziecka, nosisz je przez dziewięć miesięcy pod serem, kompletujesz wyprawkę, urządzasz pokój a o imię pytasz na forum internetowym? Bo co, bo ty i ojciec dziecka nie potraficie sami wybrać dla waszego, wyczekiwanego i ukochanego maleństwa imienia? Przecież to jakieś nieporozumienie, bo mi w głowie się nie mieści jak można tak ważną decyzję pozostawić zupełnie obcym ludziom, to może jeszcze rozpisz referendum, będzie ciekawiej!
2. Moje dziecko od wczoraj gorączkuje, wymiotuje, ma rozwolnienie, dziewczyny ratujcie, co mu mogę podać?
Dziecku nic! Ale mamie podałabym młotek aby takie głupie zachowania wybiła sobie z głowy! I w takiej sytuacji nic dla mnie nie jest usprawiedliwieniem ani młody wiek matki ani brak doświadczenia ani to, że właśnie jest niedziela i rodzinny pan doktor nie przyjmuje! W takim przypadku, szczególnie gdy dziecko jest malutkie konieczna jest wizyta u lekarza zarówno dla dobra dziecka jak i dla własnego spokoju!
3. Czy mogę mojemu 3/4/5 - cio miesięcznemu dziecku podać mięso, jajka, ryby, jakie mleko i czy w ogóle a od czasu do czasu choć troszkę frytek, pizzy, chipsów lub czekolady?
Możesz mu podać nawet browara i wypić razem z nim, no skoro nie wiesz, co możesz a czego nie, to może najwyższa pora się do edukować, bo co jak co ale żywienie dziecka, to sprawa bardzo ważna a z racji tego, że każde dziecko jest inne, trudno ci będzie wszystkie dobre rady które otrzymasz od internetowych dobrych duszyczek, wprowadzić w życie u swojego malucha! A przy okazji takiego pytania na forum wybuchnie trzecia wojna światowa, a na końcu już nikt nie będzie pamiętał o co pytałaś! Istnieje ktoś taki jak dietetyk, nie wiesz zapytaj właśnie jego!
4. Czy chodzik, smoczek, nosidełko to coś naprawdę złego, bo ja miałam używałam i nic mi nie jest?
Takie pytania to wyrok, uważaj, bo możesz zostać zgłoszona do opieki społecznej jako matka znęcająca się i krzywdząca swoje dziecko! Poczytaj opinie ekspertów, lekarzy, doświadczonych rehabilitantów, wyciągnij wnioski i się do nich zastosuj! Uwaga jak nie umiesz wyciągać wniosków, to może lepiej wstrzymaj się z planowaniem dziecka, bo ta umiejętność jest niezbędna aby poradzić sobie z bardzo szybko rozwijającym się maleństwem!
5. Będę miała cesarkę, jestem przerażona, powiedzcie kobiety czy to jest naprawdę takie bolesne i straszne przeżycie?
Oj ty biedna już mi cię szkoda, naczytasz się różnych strasznych rzeczy, wystraszysz się nie na żarty, oby się to nie odbiło na twojej ciąży. O takie rzeczy lepiej zapytać lekarza prowadzącego ciążę, położne na oddziale, wiadomo, że co kobieta to inny poród, inaczej znosimy ból, nasze organizmy inaczej się regenerują. Wiadomo może być różnie i na wszystko trzeba się przygotować ale po co dodawać sobie niepotrzebnego stresu czytając historie innych kobiet, które często koloryzują aby tylko odwieźć od cesarki(czasami zbawiennej i nieuniknionej), bo to przecież nie jest poród!
6. Jestem po operacji wyrostka, trzustki, nerki doradźcie co mogę jeść, ile i czy w ogóle mogę dźwigać?
o.0 Kto, jaki lekarz, szpital ja się pytam, po operacji wypuszcza pacjentkę do domu, bez udzielenia jej zaleceń co do dalszego przebiegu leczenia, rehabilitacji i sposobu odżywiania czy dźwigania gdy ta właśnie operacja ma wpływ na te czynniki? No ale przecież, to nie problem, wszyscy jesteśmy specjalistami i doradzimy a co niech ludzie widzą, że znamy się na wszystkim...Chryste panie ludzie, przecież tu chodzi o nasze zdrowie, no jak, powiedzcie mi jak o takie rzeczy można pytać w internecie na grupach gdzie lekarzem jest może co pięćsetna osoba??? Ach może uda nam się trafić na weterynarza i on coś ten, tego pomoże...(nie mam tu nic złego na myśli, bo bardzo szanuję weterynarzy).
To tylko kilka przykładów z kilku miejsc ale tego typu pytań jest o wiele więcej, niektóre wywołują uśmiech a niektóre przerażenie. Czy rodzic może być tak nieodpowiedzialny, nieświadomy i naiwny?
Kochane mamusie, kobietki, tatusiowie i panowie zanim zapytacie o cokolwiek zupełnie nieznajomych ludzi pamiętajcie, że w sieci nie wszyscy są szczerzy i zdarzają się przypadki, że ktoś dla własnego zaspokojenia chorych potrzeb, udzieli wam rady która może doprowadzić nawet do tragedii.
Jedyna co nas ratuje to zdrowy rozsądek oraz ograniczone zaufanie do znajomych tylko z sieci. Pamiętajcie, że to wy, rodzice jesteście odpowiedzialni zarówno za siebie ale w szczególności za wasze dzieci. Nie pozwólcie nikomu wirtualnie obcemu decydować o zdrowiu, wychowaniu, życiu was i waszych pociech!!!
Monika
Subskrybuj:
Posty
(
Atom
)