Babcia
Nikt nie kocha tak jak ona
Chociaż lata swoje ma
Nigdy nie jest zbyt zmęczona
Zawsze czas dla wnuka ma
Kocha szczerze i otwarcie
Swe uczucia okazuje
I przy dziecku trwa uparcie
Choć jej zdrowie się buntuje
Babcia, skarb i ukojenie
Dar od losu dzieciom dany
Która wspiera i pomaga
Często zbyt zmęczone mamy
Niechaj wdzięczne są wnuczęta
Że dar taki otrzymały
I niech każde z nich pamięta
Aby babcie swe kochały
Monika
Piękny wiersz, wnuki powinny się go uczyć na pamięć!
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo;)
UsuńPięknie napisane:)
OdpowiedzUsuńpozwól ,że w przyszłym roku wykorzystam go do kartek dla moich córek.
Pozdrawiam cieplutko:)
Będzie mi bardzo miło, że mój wiersz sprawi konuś radość!
UsuńPozdrawiam i życzę miłego wieczoru :)
Takie wiersze pisane od serca są najpiękniejsze;)Pamiętam jak byłam mała to uczyłam się na pamięć z rodzeństwem i recytowalismy:)
OdpowiedzUsuńJa będąc dzieckiem też uczyłam się wierszyków dla babci:)
UsuńRewelacyjne zdjęcie! Wasze?
OdpowiedzUsuńNiestety nie, po mimo setki prób nie udało nam się nakłonić córci do utrzymania tak rączki(troszkę jest jeszcze za mała) z kolei dłonie synów są dwa razy większe o.O Wyglądało to komicznie, ale gdy byli w przedszkolu właśnie takie zdjęcia robiliśmy na Dzień Babci i Dziadka. Mam nadzieję, że za rok i córcia pozwoli zrobić sobie takie zdjęcie a ja go na pewno umieszczę na blogu.
UsuńPozdrawiam i życzę miłego dnia ;)
jat o zazdroszczę wszystkim takich superowych kontaktów z babciami, mnie nie było dane być tak blisko.
OdpowiedzUsuńJa znałam tylko jedną swoją babcię, dziadków nie było mi dane poznać wcale.
Usuńsuper wierszyk Monia ! :)
OdpowiedzUsuńNati
Dziękuję Ci ślicznie ;)
OdpowiedzUsuń