Nie bójmy się kochać

Nie bójmy się kochać

2 Comments Edit

                                                ( dryfując po morzu samotności)


                                                         ...nie bójmy się kochać


Zabłąkane serca nie mogą się spotkać
uciekają od rzeczywistości
Wzlatują wysoko nad horyzont
dryfując samotnie po morzu

                             Boją się spotkania                                
nie chcą być zimne obojętne
wolą pozostać samotne
dumne
że nie skrzywdzone
dotarły do zmierzchu swego życia

Płyną niespełnione omijając kolejne wyspy
wyczerpane
stęsknione
rozżalone
dobijają do portu zwanego uczuciem

Zanurzając się powoli w głębi oceanu
zwanego miłością
doświadczają bliskości
jakiej dotąd nigdy nie zaznały

Jak dobrze że się spotkały...


                                                  Monika


Podobał Ci się tekst? Jeśli tak, to miło mi będzie jeśli go udostępnisz:

Dołącz do konwersacji

2 komentarze:

  1. Najlepiej u mamy3 stycznia 2016 18:59

    Trzeba mieć odwagę, by żyć pełnią życia i kochać, bo to niesie i radość i cierpienie.Jak widać, skłoniłaś mnie do refleksji...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kobieta Niezgodna4 stycznia 2016 15:16

      Bardzo mi miło, że udało mi się wzbudzić w Tobie refleksję.
      Pozdrawiam ciepło.

      Usuń

...a gdy komentujesz, czytelniku kochany, gdy pozostawiasz aktywności swej ślady, serce me rośnie, dusza się raduje, dlatego bardzo Ci za to dziękuję !!!

Subskrybuj: Komentarze do posta ( Atom )