Nie bójmy się kochać
( dryfując po morzu samotności)
Zabłąkane serca nie mogą się spotkać
uciekają od rzeczywistości
Wzlatują wysoko nad horyzont
dryfując samotnie po morzu
Boją się spotkania
nie chcą być zimne obojętne
wolą pozostać samotne
dumne
że nie skrzywdzone
dotarły do zmierzchu swego życia
Płyną niespełnione omijając kolejne wyspy
wyczerpane
stęsknione
rozżalone
dobijają do portu zwanego uczuciem
Zanurzając się powoli w głębi oceanu
zwanego miłością
doświadczają bliskości
jakiej dotąd nigdy nie zaznały
Jak dobrze że się spotkały...
Monika
